Laatst bijgewerkt: 29/03/2023 om 2.21
Het is een triest ongeval met in totaal vier doden.
Maar als je het verhaal in het AD (28/03/2023) nauwkeurig leest, vraag je je wel af: was het echt nodig?
Laat ik eerst het ongeval schetsen. Een vereniging voor supercars heeft een toertocht georganiseerd. Men rijdt in colonne over de Duitse Autobahn (Bundesautobahn A3, bij Beeck). Het regent hevig.
De eerste Porsche raakt door onbekende oorzaak in een slip en knalt op de vangrail. De tweede Porsche stopt op de vluchtstrook om hulp te verlenen. De derde Porsche komt aangesneld over de dikke laag water en raakt ook in een slip. Deze Porsche knalt bovenop de eerste Porsche en de drie mensen afkomstig uit de eerste en tweede Porsche, die niet achter de vangrail staan. (Men realiseerde zich kennelijk niet goed, de gevaarlijke situatie waarin men zich bevond.) Deze drie mensen komen om. Door de kracht van de botsing vliegt de eerste Porsche over de vangrail. De derde Porsche slaat door de botsing over de kop en eindigt een stuk verderop op de Autobahn. Van de twee inzittenden overleeft de chauffeur het niet.
Laten we nu proberen alle gegevens op een rijtje te zetten. Het begint met een 'vereniging voor supercars'. Je kunt je voorstellen dat sommige mensen graag in een grote, dure, snelle, indrukwekkende auto rijden. Dagelijks kom je dat soort mensen tegen.
Zo'n auto zou, als je het rationeel bekijkt, een veilige auto kunnen zijn. Volgens de statistieken is het tegendeel echter het geval. De minste ongelukken gebeuren verhoudingsgewijs met kleine, zuinige autootjes. De reden lijkt ook duidelijk: mensen in grote, dure, snelle auto's lijken vaak het idee te hebben dat iedereen aan de kant moet gaan, dat ze voorrang hebben, terwijl ze die niet hebben en dat ze volkomen onkwetsbaar zijn.
Deze mensen waren lid van een vereniging voor supercars. Je hebt niet alleen een snelle, dure, grote, indrukwekkende auto, maar je wilt ook nog graag contact met andere soortgelijke mensen om samen extra te kunnen genieten van je geweldige supercar.
Ik zou denken dat je dan behoorlijk (rechts) autoritaristisch moet zijn en niet erg 'bèta' (het tegenovergestelde). Autoritarisme is dat je dolgraag lid van een groep wilt zijn en daar alles voor wilt doen.
Autoritaristen hebben volgens de op empirisch onderzoek gebaseerde definitie (van 'autoritarisme') drie kenmerken, die hen onderscheiden van andere mensen. 1. Ze zijn agressief. Zodra ze het groene licht van hun baas krijgen, zijn ze tot alles in staat op dit gebied. 2. Ze onderwerpen zich graag aan de autoriteit van hun leider(s). 3. Ze zijn 'conventionalistisch'. Ze hechten grote waarde aan de tradities, gebruiken, normen en waarden van hun groep (https://psychology.fandom.com/wiki/Right-wing_authoritarianism).
Als autoritarist ben je dus het tegenovergestelde van iemand die voortdurend scherp rationeel denkt vanuit harde feiten en kille cijfers. Iemand die autoriteitsargumenten ziet als volstrekte onzin. Iemand die er een sport van maakt door sociaal gebabbel heen te prikken. Iemand die denkt in oorzaak en gevolg relaties.
Als je focust op het denken van autoritaristen en niet-autoritaristen ben je geneigd te stellen dat autoritaristen vooral niet denken, ze babbelen. Ze hebben voortdurend een sociaal 'mooi' verhaal dat echter vaak los staat van de harde realiteit. Autoritaristen denken vooral associatief. Ze voelen waarheid, waarbij ze volstrekt zeker zijn van hun waarheid, maar hebben vaak geen enkel idee van de kille en harde realiteit, die ze vrijwel nooit zien en niet relevant vinden, omdat hun hele wezen gericht is op de sociale realiteit van de groep.
Volgens het soortenmodel (wat we weten uit onderzoek) zijn de mogelijkheden op dit punt uiterst beperkt. Of je bent autoritaristisch, of je bent het niet. In dit geval zoek je gelijkgestemden om jezelf daardoor extra fijn te voelen. Er lijkt dus weinig twijfel mogelijk.
Waren deze mensen ook sociaal-dominant? Je moet niet alleen een auto, maar je moet een supercar. En vervolgens is die supercar an sich nog niet voldoende. Je benoemt expliciet dat je denkt een supercar te hebben. Dat gaat dus niet langer om een functioneel vervoersmiddel dat je tegen minimale kosten zo betrouwbaar mogelijk van A naar B brengt. Dat gaat om indruk maken op je omgeving. Om meer willen zijn dan anderen. Deze mensen waren dus vermoedelijk ook nog eens behoorlijk sociaal dominant.
Maar in dat geval zou je verwachten, dat het vooral om 'double highs' gaat. Mensen die zowel hoog scoren op rechts autoritarisme als sociale dominantie. Extreem bevooroordeelde geesten die niets snappen van techniek en de harde werkelijkheid en die ook volstrekt irrelevant vinden.
De vereniging voor supercar-bezitters organiseert een toertocht en deze mensen doen daar graag aan mee. Gezellig met je supercar een eind door Europa crossen samen met andere supercar-bezitters. Onderweg natuurlijk regelmatig stoppen om wat te eten, te drinken en te kletsen.
In een auto rijden is in beginsel altijd een gevaarlijke bezigheid. Er kan maar zo iets fout gaan. Maar als je met meerdere auto's een toertoch gaat maken, nemen de risico's nog aanzienlijk toe. Het eerste probleem is dat zo'n toertocht een bepaalde route volgt. Als deelnemer moet je die route dus ook proberen te volgen. Daardoor is je aandacht afgeleid.
Vervolgens rij je natuurlijk in colonne. Iedereen rijdt achter iedereen aan. Dat wil zeggen: je probeert de auto voor je te volgen. Dat lijkt simpel, maar is het niet. Want als die auto voor je kalm rijdt, moet jij regelmatig snel rijden om bij te blijven. Dat leidt tot gevaarlijke situaties.
Dan is er de merkwaardige plaats van het ongeval. Je wilt met zijn allen een toertocht maken. Je denkt dus genieten van het buiten zijn en de mooie natuur. Maar deze toertocht voert over de Duitse A3. De drukste weg van Duitsland, die hier door het Duitse Ruhrgebied loopt. Het drukste deel van Duitsland.
Je rijdt in colonne op de snelweg en dan gaat het regenen. Het gaat zelfs heel erg regenen. In die omstandigheden moet je je snelheid aanpassen. Veel automobilisten doen dat echter niet. Ze hebben het idee, ik rijd hier altijd 130, dan doe ik dat nu ook. In dit geval zat men op een Duitse Autobahn en mocht men dus vermoedelijk nog belangrijk sneller rijden. Maar als colonne-rijder probeer je de auto voor je bij te houden. Dat leidt dus gemakkelijk tot onverwantwoord hoge snelheden in deze omstandigheden.
In dit geval weet je niet precies hoe snel er gereden is, maar is wel duidelijk dat men veel te snel gereden heeft, omdat de een na de ander de macht over het stuur verloor. De auto's gingen slippen en raakten uit de koers.
Je rijdt op de snelweg. Het regent uitermate hard. Je rijdt door een dikke laag water en met een veel te hoge snelheid. Zelfs in die omstandigheden is je auto nog niet volledig onbestuurbaar. Het enige dat je hoeft te doen, is het gas los te laten en niet wild te sturen. De dikke laag water werkt als rem. Na korte tijd is de auto weer onder controle.
Wanneer je echter in paniek raakt en remt of wild gaat sturen (door de dikke laag water heeft een kleine stuurcorrectie niet langer het normale effect) kan het snel zwaar misgaan.
Nu kan dat een enkele keer misschien wel gebeuren bij een plotselinge stortbui. Maar in dit geval wist iedereen dat het hoosde. Die optie vervalt dus in dit geval. Men wist dat het regende en men wist dat het extreem regende. Als je dan toch nog gaat slippen, rij je gewoon te hard en misschien ook te wild.
Dan zijn er ook nog die 'semi-slicks'. Die wat?
Semi-slicks blijken race-banden te zijn met weinig profiel, die grotendeels glad zijn. Ze worden gebruikt in de racesport als het wegdek droog is. Maar mensen die denken in een supercar te rijden, blijken vaak (volgens mijn internetbron) ten onrechte te geloven dat semi-slicks geweldige banden zijn, die je beslist moet hebben. In werkelijkheid is het allemaal vooral verhaal en opschepperij. Vermoedelijk zijn super-slicks in Nederland op de gewone weg niet eens toegestaan, omdat ze geen profiel van betekenis hebben (https://www.carsguide.com.au/car-advice/the-pros-and-cons-of-semi-slick-tyres-32451).
Het gegeven dat de twee verongelukte Porsches semi-slicks hadden, is niet zonder betekenis, om het eufemistisch uit te drukken. Deze mensen waren volledig vol van hun indrukwekkende supercars, maar ze hadden kennelijk geen flauw idee wat ze precies aan het doen waren.
Is dat alles? Niet helemaal. De vereniging voor supercars heeft kennelijk nauwe banden met de Stichting Dag met een Lach. Twee van de drie overleden chauffeurs waren vrijwilliger bij deze stichting. Dat we zo veel weten over het ongeval danken we aan voorzitter Jaco Brand, die het AD uitvoerig informeerde.
Als je gaat kijken op de website van die stichting (https://www.dagmeteenlach.nl/) zie je een stel dure racemonsters staan. De vrijwilligers spannen zich in om een ziek kind een leuk dagje te bezorgen door het mee uit te nemen in hun racemonster volgens de website. Pardon, supercar. Maar dat dagje uit, kan dus in werkelijkheid volledig verkeerd aflopen.
Misschien kun je als ouders van een ernstig ziek kind voor je kind beter iets anders zoeken, dat een dag jakkeren in een racemonster op superslicks. Als je tenminste je kind levend terug wilt zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten