Is 'bodypositivity' goed of slecht?

 

Nu.nl opent vandaag (7/3/2023, 10.24 uur) met een item over 'bodypositivity' (https://www.nu.nl/login-vereist/6254191/halve-wereldbevolking-te-zwaar-in-2035-draagt-bodypositivity-hieraan-bij.html). Is die maatschappelijke beweging goed of slecht? Dat is eigenlijk de vraag, die centraal staat. Naar verwachting is de helft van de wereldbevolking in 2035 te zwaar. Dat wil zeggen: heeft medisch gezien een te hoge BMI-waarde.

Als je te zwaar bent, heeft dat verschillende effecten. Allereerst geeft het meer kans op gezondheidsproblemen. Ten tweede worden dikke mensen vaak gestigmatiseerd en gediscrimineerd (negatief behandeld) door hun uiterlijk. Ten derde heeft dik zijn ook gevolgen voor hoe energiek men zich voet en schijnen dikke mensen vaker last te hebben van depressies (geen zin hebben, je terneergeslagen voelen). Ook lijken dikke mensen vaker last te hebben van een negatief zelfbeeld.

Waar staat de groep mensen voor die 'bodypositivity' propageert? Een van de eerste sites waar Google me naar verwijst (https://miljuschka.nl/body-positivity-dit-is-wat-je-moet-weten/), komt met hoop verward gekakel waar ik weinig aan heb. De indruk die het op mij maakt, is dat de mensen van de beweging kennelijk vooral kakelkippen zijn. Ze leuteren maar wat in de ruimte.

De Nederlandstalige Wikipedia zegt (7/3/2023, 10.44) dit:

"De term body positivity (Engels, vertaling: 'lichaamspositiviteit') verwijst naar een maatschappelijke beweging die ernaar streeft om het zelfbeeld van mensen met overgewicht te versterken (empowerment) en tegelijkertijd de wijze waarop de maatschappij het menselijk lichaam beoordeelt ter sprake te brengen. De beweging pleit voor acceptatie van het menselijk lichaam in al zijn verschijningsvormen, stelt bestaande schoonheidsidealen ter discussie en is daarmee een emanciperende beweging.

Het is aangetoond dat mensen met overgewicht lijden onder fatshaming en te maken hebben met een brede waaier aan vooroordelen over de persoonlijkheidskenmerken van obese mensen.[2] Dit leidt ertoe dat zij minder goede onderwijs- en baankansen krijgen, een lager salaris verdienen, minder vaak trouwen en minder vaak goede gezondheidszorg krijgen vergeleken met mensen met een gezond gewicht.[2][3]

Body positivity is gestart als een reactie op hoe er tegen mensen met overgewicht werd aangekeken, maar heeft zich ontwikkeld tot een bredere beweging die zich bezig houdt met alle lichamen die anders zijn dan het lichaamsbeeld dat in de media gepresenteerd wordt.

Dankzij de sociale media heeft de beweging zich wereldwijd kunnen ontwikkelen."

 

Positief denken over je eigen lichaam is in beginsel natuurlijk zinvol. Want dat lichaam is het enige lichaam dat je hebt, daar moet je het mee doen. Negatief denken in dat verband lijkt niet echt zinvol.

Aan de andere kant, als je te dik bent, heb je dus wel degelijk een probleem. Uitgaande van wat ik hierboven vermeld heb, kun je dat probleem zelfs opsplitsen in een reeks deelproblemen.

1. Je hebt het effect op je gezondheid.

2. Je hebt het sociale effect: mensen vinden dik zijn, lelijk.

3. Je hebt het effect op je energieniveau, stemmingen en zelfbeeld.

Met andere woorden, hoe je het ook draait of keert, als je te dik bent, heb je echt een probleem.

Maar wat is het idee van de bodypositivity-beweging? Dat je je eigen dikheid moet accepteren en zien als een onderdeel van je identiteit. Ik ben, wie ik ben en ik heb het recht, te zijn, zoals ik ben.

Ja, je mag natuurlijk gerust te dik zijn, maar dat zal aan de effecten van dat te dik zijn, weinig veranderen.

Het idee van de bodypositivity-beweging is dus eigenlijk: accepteer en verdedig je eigen dikheid. Je bent, wie je bent. Je hebt het recht, te zijn zoals je bent.

 

Nu wordt het interessant. We hebben dus in beginsel twee totaal verschillende reacties op dikheid. Beide reacties zijn mogelijk, beide reacties komen voor. De ene reactie is: ik ben te dik, daar wil ik wat aan doen. De andere reactie is: ik ben te dik, nou en? Iedereen moet dat maar accepteren!

Als je twee totaal verschillende reactie hebt, moet je bijna automatisch denken aan het discriminatie- en agressieonderzoek. Op het verhaal van de strongman zijn twee totaal verschillende reacties mogelijk. Of je vindt het een 'mooi' verhaal of je vindt het helemaal niks.

In dit geval ben je akelig dik. Dan komt er iemand met het verhaal: dat is helemaal oké, dat geeft niks. Jij bent nu gewoon eenmaal dik, daar valt niks aan te doen, dat moet je accepteren, jij hebt het recht om te zijn, wie je bent. Mensen moeten je maar accepteren, zoals je bent.

Dat is dus een 'mooi' verhaal. want andere mensen trekken zich van dat verhaal uiteindelijk natuurlijk geen sikkepit aan. Ze vinden jou lelijk en vroeg of laat, zul je dat merken ook.

Het andere verhaal is niet mooi. Je bent te dik. Dat geeft problemen. Als je kunt, doe er dan wat aan. Dat verhaal legt dus de rotzooi, waar die hoort. Bij jou op de stoep.

Wie het verhaal van de strongman volgt, komt uiteindelijk bedrogen uit. Hij of zij wordt (vrijwillig) slaaf van de strongman. Hij of zij wordt volledig afhankelijk van de strongman. Met wat pech verlies je je leven of je gezondheid. In ieder geval verlies je je bezit en je welvaart. Ik denk dat het met het verhaal van bodypositivity net zo is. Het is een 'mooi' verhaal, maar wie het volgt, raakt uiteindelijk alles kwijt.