Het fenomeen blijft me intrigeren. Journalisten die hele verhalen schrijven over onderwerpen waar ze de ballen niet van af weten. En dan liefst op een toon van: zo en zo zit het. Uiteraard ook nog vaak met brandende vragen, waarop ze vervolgens zelf het antwoord geven.
Vandaag (4/3/2023) vond ik in de NRC, in het katern Leven, een special over warmtepompen. Wel, dat schijnt een zeer technische materie te zijn, de ervaring leert dat dat bij journalisten zelden goed gaat.
Ging het vandaag wel goed? Nee, dus. Ik heb niet eens de moeite genomen de vele bladzijden gewauwel door te nemen. In een terzijde staan de verschillende typen warmtepompen volgens de auteurs. Maar de meest simpele en een van de meest efficiënte (als je uitgaat van de kosten) ontbreekt volledig: de lucht-lucht warmtepomp, ook wel airco of inverter genoemd.
Is een inverter voordeliger dan stoken op gas? Een kubieke meter gas bevat aan warmte ongeveer 10 kWh. Maar eerst verlies je warmte in de ketel en vervolgens bij het transport naar de woonkamer. Omdat de ketel normaal onder het dak staat en de woonkamer beneden is, kunnen de transportverliezen stevig oplopen.
Verder zit je nog met het regelprobleem. Je wilt warmte in de keuken, maar de thermostaat zit in de woonkamer. Om de keuken warm te krijgen, moet je ook de woonkamer verwarmen.
Van die 10 kWh warmte komt daardoor uiteindelijk slechts een deel aan, waar die moet zijn. Laten we het voor het gemak ruim nemen en zeggen dat 7 kWh aankomt. Voor een gasgestookte installatie hebben we dan een rendement van 70% in totaal en dat is best hoog.
De gasprijs is gemiddeld op dit moment 2,28 per kuub. Om die 7 kWh in de woonkamer (of in de keuken) te krijgen heb je met een inverter ruim genoeg aan 2 kWh. De elektraprijs bedraagt momenteel 0,63 per kWh. Met een inverter kom je dus uit op 1,26. Per kuub gas een besparing van ruim een euro.
Je zou dus denken: simpel, einde discussie. Maar nee, journalisten moeten schrijven. Dat is hun broodwinning. Zo'n simpele rekensom is niet de bedoeling.
Hoe moet je dit fenomeen, dat voortdurend op allerhande terreinen terugkeert, verklaren?
De verklaring vloeit strikt genomen voort uit het soortenmodel. Volgens het soortenmodel heb je vier soorten mensen in beginsel. Drie van die vier soorten hebben de neiging te gaan klitten en een machtige groep te vormen. De overblijvende soort is de pineut en mag de productie doen en de praktische problemen oplossen en loopt als dank daarvoor de kans vermoord te worden, mishandeld te worden, belachelijk gemaakt te worden, etc. Discriminatie loont dus als je behoort tot de drie soorten 'uitverkoren' mensen.
Het gevolg van het soortenmodel is dat je in moderne landbouwsamenlevingen altijd twee verschillende culturen hebt. De ene cultuur (de lage) is gericht op productie en waarheidsvinding. De andere cultuur (de hoge) is gericht op macht en status.
Als je dus in de hoge cultuur zit, doet het er niet toe of wat je zegt, feitelijk klopt. Waar het om gaat, is dat het de ander goed in de oren klinkt. Het doel van je opmerkingen is altijd in status te stijgen, waardoor je het in de hoge cultuur beter krijgt. Het enige criterium voor de 'juistheid' van je verhaal is dus het oordeel van je publiek. Of je verhaal feitelijk klopt, is niet relevant.
En dat mogen we dus vandaag weer bevestigd zien in het uitvoerige verhaal in de NRC. Het klinkt leuk, maar het is in feite volstrekte onzin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten