De verzorgingsstaat vernietigt uiteindelijk zichzelf

 

Laatst bijgewerkt: 9/3/2024 om 3.44

 

Op TPO.nl vind ik een Premium-artikel van Paul Krugman gedateerd 27-02-2024. De titel is: "Het mysterie van blanke plattelandswoede" (https://tpo.nl/2024/02/27/het-mysterie-van-blanke-plattelandswoede/).

Krugman buigt zich over de economie van het Amerikaanse platteland. Het deel van het land dat ook wel bekend staat als 'Trump-country''.

De agrarische output is vervijfvoudigd ten opzichte van 75 jaar geleden, maar het aantal mensen dat daarvoor nodig, is nog maar een derde van toen.

De kolenproductie is afgenomen en door nieuwe technieken is het aantal benodigde arbeiders nog slechts 20% van wat het eerst was.

De fabrieken in de kleine stadjes draaien niet langer of niet meer goed. Door de technologische revolutie zitten alle grote techniekbedrijven nu in of bij grote steden. De reden daarvoor is dat deze bedrijven grote aantallen hoog opgeleide werknemers nodig hebben, die ze in een kleine stad niet kunnen vinden.

Wonen in of bij een grote stad is vaak extreem duur. Het is daardoor voor mensen op het Amerikaanse platteland weinig aantrekkelijk om naar een grote stad te trekken en daar werk te zoeken. Daar komt bij dat veel Amerikaanse plattelanders weinig zin hebben om hun gezin mee te slepen naar een grote stad, gesteld dat ze dat zouden kunnen betalen.

En dan komt er een passage waar ik van schrik:

"Dus zouden we deze gemeenschappen niet moeten helpen? Dat doen we. Federale programma’s – zoals sociale zekerheid, medicare, medicaid en meer – zijn beschikbaar voor alle Amerikanen, maar worden onevenredig gefinancierd door belastingen betaald door welvarende stedelijke gebieden. Als gevolg hiervan vinden enorme de facto overdrachten van geld plaats van rijke, stedelijke staten zoals New Jersey naar arme, relatief landelijke staten zoals West Virginia."

Krugman vervolgt dan met:

"Hoewel deze overdrachten de ontberingen van landelijk Amerika enigszins verzachten, herstellen ze niet het gevoel van waardigheid dat verloren is gegaan samen met landelijke banen. En misschien verklaart dit verlies aan waardigheid zowel de blanke landelijke woede als waarom die woede zo verkeerd gericht is – waarom het behoorlijk duidelijk is dat deze november een meerderheid van de blanke plattelands-Amerikanen opnieuw zal stemmen tegen Joe Biden, die als president probeert banen naar hun gemeenschappen te brengen, en voor Donald Trump, een oplichter uit Queens die weinig anders biedt dan bevestiging voor hun wrok."

En even verderop:

"Behoorlijk wat landelijke staten hebben ook hoge percentages van moord, zelfmoord en geboorten aan alleenstaande moeders – opnieuw niet omdat plattelands-Amerikanen slechte mensen zijn, maar omdat sociale wanorde is, zoals de socioloog William Julius Wilson lang geleden over stedelijke problemen heeft betoogd, wat er gebeurt wanneer werk verdwijnt."

Krugman eindigt zo:

"Het resultaat – waarvan ik op een bepaald niveau nog steeds moeilijk te begrijpen vind – is dat veel blanke plattelandskiezers politici steunen die hen leugens vertellen die ze willen horen. Het helpt verklaren waarom het MAGA-verhaal relatief veilige steden zoals New York afschildert als misdaadovergoten hellevuren, terwijl landelijk Amerika het slachtoffer is, niet van technologie, maar van illegale immigranten, ‘woke’ zijn en de diepe staat.

Op dit punt verwacht je waarschijnlijk een oplossing voor deze lelijke politieke situatie. Schaller en Waldman bieden inderdaad enkele suggesties aan. Maar de waarheid is dat hoewel blanke plattelandswoede wellicht de grootste bedreiging is voor de Amerikaanse democratie, ik geen goede ideeën heb over hoe deze te bestrijden."

Wat Krugman hier vertelt, was mij tot nu toe niet echt bekend. Het Amerikaanse platteland ontvangt enorme bedragen aan steun van de rijke stedelijke gebieden.

Maar wat gebeurt er, als je je hand moet ophouden om een aalmoes te mogen ontvangen van een rijk heer? Om te beginnen is dat niet leuk. Je kunt beter in de positie van rijk heer zitten, dan in de positie van bedelaar. En dan krijgt iemand anders, die bijvoorbeeld zwart is, voor je idee vaak meer. Zelfs bij dieren lijden dat soort situaties tot woede-aanvallen. Dat is niet eerlijk? Dat is gemeen!

Wat er in feite gebeurt, is dat het systeem 1 denken (het vragen, het bedelen, de boze underdog spelen) versterkt wordt, terwijl het systeem 2 denken niet ontwikkeld wordt. Dat systeem 2 denken werd ook al niet ontwikkeld doordat men vaak werkeloos is. En als je in een landelijke gemeenschap woont, is het onderling contact vaak sterker en frequenter dan in een massale stad. Ook door al die onderlinge contacten wordt het systeem 1 denken bevorderd.

Met andere woorden: door al die overdrachtsregelingen -- die we ook in Nederland op grote schaal hanteren -- maken we mensen erg bevooroordeeld. En zodra ze dat zijn, gaan ze op Trump of Wilders of een andere strongman stemmen, die ogenschijnlijk hun taal spreekt en hun vertelt, wat ze graag willen horen.

Samgevat: de verzorgingssstaat vernietigt op termijn de democratische orde waarop ze is gebaseerd. De verzorgingsstaat vernietigt uiteindelijk zichzelf!