Op de site van de Volkskrant kom ik (30/12/2021) het bericht tegen dat Robin Fransman, boegbeeld van Herstel-NL, aan corona is overleden. De Volkskrant schrijft: "Fransman was bewust ongevaccineerd – hij dacht dat hij tot de minder kwetsbaren behoorde." Tja, waarom ook niet. We zijn allemaal sterfelijk, maar iedere motorrijder gelooft dat de ongevalsstatistieken niet voor hem gelden.
Goed, Fransman dacht en het virus (of de harde Natuur) had lak aan die 'prachtige' gedachte. Tja, zo gaan die dingen. De Natuur is bikkelhard en trekt zich geen sikkepit aan van al onze prachtige gedachten. Het zou anders moeten zijn, maar de Schepper trok zich op dit punt niets van onze opvattingen aan.
Met andere woorden: Robin Fransman was een wappie. In dit geval: een virus-wappie. Wat is een 'wappie'? Wel, we hebben dat prachtige liedje en dat beschrijft het vrij aardig, denk ik. Maar laat ik het formeler omschrijven. Met een 'wappie' bedoel ik een volgeling/gelovige. Dus iemand die hoog scoort op rechts autoritarisme. De persoonlijkheid-eigenschap die we het liefst met de RWA-schaal (Right Wing Authoritarianism scale) meten.
Strikt genomen, weet ik niet zeker hoe Fransman op die schaal scoorde. Maar we weten veel over de mensen die wel hoog op die schaal scoorden. Dus op basis daarvan lijkt het plausibel dat Fransman dat ook deed.
Afgaande op de rest van het artikel in de VK scoorde hij ook hoog op die andere kwalijke eigenschap, sociale dominantie en was het dus vermoedelijk een 'dubbel high'. Maar die zijn ook 'autoritaristisch' (volgeling/gelovige) en daar gaat het me in dit geval om.
In het kader van corona heb je aan beide kanten wappies. Je hebt dus wappies die zeker weten, dat je je niet moet laten inenten. En je hebt wappies, die heel zeker weten, dat je je wel moet laten inenten. Daar zit het verschil dus niet. Het punt is dat ze dat denken, omdat het de heersende opvatting in hun sociale groep is. Hun leider beweert het. Of zij willen leider zijn en zeggen het zelf.
Deze wappie had pech. Hij volgde zijn heilige geloof en moest dat met de dood bekopen. Zulke dingen gebeuren nu eenmaal. Dat hoort bij het leven. Wappies zijn vaak vreselijk aardige mensen, maar tja ..., ze geloven de meest vreemdsoortige zaken.
Mijn vader zat tijdens de oorlog in een knokploeg en speelde daarin een bescheiden rol. Aan de andere kant had je natuurlijk ook kennissen en vrienden die enthousiaste NSB'ers waren. Mijn vader omschreef die mensen als: niets mis mee, vreselijk aardige mensen, maar met een kronkel in de kop. In hun hoofd ging er ergens iets mis, waardoor ze de werkelijkheid niet zagen, zoals die was. Dat is wel een aardige omschrijving van een wappie, denk ik.
Maar wat me in dit geval opvalt, is niet het vreemde denken van de wappies. Maar de manier waarop er over de dood van deze wappie wordt geschreven.
Iemand gaat volstrekt onnodig dood, omdat hij zichzelf verheven ziet boven zo'n stom virus. Ik zou zeggen: heel menselijk misschien, maar ook behoorlijk stom. Geen recept dat navolging verdient. Dat iemand idioot handelt is één ding, maar als schrijver zou je dat toch niet volledig met de mantel van de liefde moeten proberen te bedekken. Er zijn immers heel veel levenden over en het zou mooi zijn, als die niet dezelfde stommiteit zouden uithalen.
Wel, voor de Volkskrant is dat -- althans op die manier gesteld -- een brug te ver. Het verhaal ademt erg de sfeer van: geweldige man. Misschien: een geloofsgenoot? Of niet?
Maar ook de NRC besteedt aan het verscheiden van de man aandacht (hier: https://www.nrc.nl/nieuws/2021/12/29/robin-fransman-initiatiefnemer-van-herstel-nl-overleden-aan-covid-19-a4073516). En dat verhaal is zo mogelijk nog ingekleder.
Ik denk dat je
de feiten moet respecteren en dat je als journalist je hoogdravende
meningen maar even voor je moet houden. De feiten spreken een duidelijke
taal. Dit voorbeeld verdient geen navolging!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten