In de voorgaande vier posts besteedde ik aandacht aan de NS-actie om treinen 3 minuten stil te zetten. Dit in reactie op het molesteren van een conducteur door passagiers.
Als je de hele cyclus stap voor stap schetst, krijg je het volgende:
1. de agitator neemt eerst een maatregel, waardoor de zaak ontspoort;
2. nadat de zaak ontspoord is, roept de agitator: vreselijk en stelt een symbolische daad, een daad die veel aandacht en meeleven genereert, maar die niet echt effectief is;
3. de symbolische daad genereert veel publiciteit zoals bedoeld, de agitator heeft zijn doel bereikt;
4. het publiek van de agitator vindt het allemaal prachtig: zo kan het niet langer, heel goed dat hier tegen geageerd wordt;
5. het publiek van de agitator is weinig kritisch, goedgelovig en doorziet de agitator niet.
Mag je de agitator of strongman verwijten, dat hij zijn publiek handig misleidt en manipuleert? Uit onderzoek weten we, dat mensen met die specifieke persoonlijkheidsstructuur (*) royaal voorkomen in alle moderne samenlevingen. Dat zul je dus moeten accepteren als feit. Dit soort figuren vind je overal en in overvloed.
Maar de agitator of strongman kan alleen succesvol zijn, zodra hij een voldoende groot publiek van niet-kritische goedgelovige volgelingen/gelovigen vindt, die ademloos naar hem luisteren en zijn woorden als absolute waarheid tot zich nemen.
Zonder dat publiek van 'deplorables' is de agitator of strongman slechts een halve gare gek, die op een zeepkist staat te schreeuwen.
Het publiek van goedgelovigen is dat, wat de ellende genereert.
-----
* Dit zijn zogenaamde 'double highs': sociaal dominante en rechts autoritaristische personen, die daardoor extreem bevooroordeeld (vooringenomen) zijn. Je zou dit ook het koning-keizer syndroom kunnen noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten