Telefoongebruik in het verkeer is iets, dat sommige mensen heel veel doen en andere mensen niet of amper.
Daarbij blijkt het niet verklaard te kunnen worden door hoe veel men de telefoon in het algemeen gebruikt. Maar mensen die het in de ene verkeersrol (automobilist, fietser, voetganger) vaak doen, blijken het ook in de andere verkeersrollen vaak te doen. Het gaat dus om een persoonskenmerk.
Ik rapporteerde dat alles in een eerdere post (https://stopdiscriminatie.blogspot.com/2024/04/hoevaak-men-belt-in-het-verkeer-is.html).
In die eerdere post veronderstelde ik ook dat de frequentie van het telefoongebruik koppelt aan bevooroordeeldheid. Maar klopt dat inderdaad?
Het probleem is, dat er in dit geval in totaal drie mogelijkheden zijn: rechts autoritarisme (RWA), sociale dominantie oriëntatie (SDO) en de resultante van die twee: bevooroordeeldheid (prejudice). Wie van deze drie is het?
In totaal hebben we uit het eerder besproken onderzoek vijf gegevens. De punten 2 tot en met 5 staan in volgorde van afnemende belangrijkheid.
1. Vrouwen doen het in verhouding minder vaak dan mannen.
2. Automobilisten die het veel doen, overschatten hun eigen vaardigheid.
3. Automobilisten die het veel doen, onderschatten de risico's.
4. Automobilisten die het veel doen, laten zich sterk beïnvloeden door hun sociale omgeving.
5. Automobilisten die het veel doen, zijn bang voor negatieve sociale reacties, als ze het niet zouden doen.
De punten 2 en 3 suggereren dat men zichzelf en de harde omgeving niet goed kan inschatten. Men is niet in staat met een objectieve blik naar zichzelf te kijken. Men is ook niet in staat het gevaar goed in te schatten van ogenschijnlijk heel gewone zaken. Dingen die men vaak doet.
Dat suggereert dat men vrij los van de objectieve werkelijkheid staat en leeft. De implicatie is dat men vooral in de sociale werkelijkheid leeft.
De punten 4 en 5 sluiten daar perfect bij aan. Men lijkt volop bezig te zijn met de sociale omgeving. Dat is, waar men zich volledig op oriënteert. Dat is, waar men zijn gedrag op afstemt.
Uitgaande van het soortenmodel (volledig gebaseerd op empirisch onderzoek) zijn er vier verschillende soorten mensen en niet meer dan die vier.
De mensen die zich het sterkst richten op de harde werkelijkheid en het omgaan daarmee, zijn de double lows. Ze scoren laag op: rechts autoritarisme (RWA-) en laag op sociale dominantie oriëntatie (SDO-). Daardoor zijn ze niet of amper bevooroordeeld.
Normaal zullen ze daardoor actief zoeken naar mogelijke vooroordelen in hun denken, omdat die de uitkomsten van hun denken onwaar (in strijd met de feiten) kunnen maken.
Je bent dus geneigd te verwachten, dat double lows het soort mensen is, dat focust op de harde werkelijkheid en zich van de sociale omgeving niet al te veel aantrekt. Je verwacht dat de double lows behoorlijk voorzichtig met de telefoon in het verkeer zullen omgaan.
De vraag daarna is: wie van de drie overgebleven soorten scoort het hoogst?
Omdat we punt 1 hebben (vrouwen scoren in doorsnee lager op SDO dan mannen), lijkt het vrijwel zeker dat het moet gaan om één van de twee soorten mensen, die hoog scoren op SDO. Het moeten dan de 'men of action' zijn (RWA-, SDO+) of de double highs (RWA+, SDO+).
Maar 'men of action' kunnen realistisch denken, als het nodig is. Met het denken van men of action is in doorsnee weinig mis. Ze zijn ook goed in staat de harde werkelijkheid te zien. Hun denken is niet beperkt tot het herhalen van holle frasen, zoals autoritaristen plegen te doen.
Dat suggereert dat double highs het soort mensen moet zijn, die het meest enthousiast de telefoon hanteren in het verkeer. Ze zien de harde gevolgen die dat kan hebben niet.
Dat betekent dat bevooroordeeldheid (prejudice) de variabele is, die de sterkste koppeling met telefoongebruik in het verkeer heeft.
Voorlopig is dit slechts een voorspelling. Op dit moment is niet aangetoond, dat die voorspelling klopt. Je hoopt dat het klopt. Je hoopt dat je geen vergissingen hebt gemaakt. Maar uiteindelijk heeft de harde werkelijkheid het laatste woord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten