vrijdag 8 februari 2019

Hoe ontstaat geloof? Voorbeeld: 'Crisis in Democracy'


De clip Flat Earth Rising uit de vorige blogpost, laat prachtig zien -- naar mijn mening -- hoe irrationeel geloof kan ontstaan in een groep gelovigen. Maar irrationeel geloof kan ook in een totaal andere vorm tot ons komen.

Op de site van The Guardian vond ik op dezelfde dag dat ik Flat Earth Rising tegenkwam, dit artikel: Loss of trust in American democracy is a crisis we have to confront (hier). Het is een verhaal over het rapport van de Knight Commission over: 'trust, media and democracy' (hier als pdf te downloaden).

Het rapport is 208 bladzijden lang en ziet er heel indrukwekkend uit. Het gaat over gewichtige zaken: verrtrouwen, media en democratie. Ik moet echter eerlijk bekennen dat zowel het artikel op de site van The Guardian als het rapport van de Knight-commissie me tegenstaan. Natuurlijk heeft de VS een groot probleem en dat probleem is niet Trump, maar de stemgerechtigde Amerikanen die dit soort mensen hun vertrouwen meent te moeten geven. Het bestaan van dat probleem valt volgens mij moeilijk te ontkennen.

Wat me echter tegenstaat aan bijvoorbeeld het rapport, is de schreeuwerige toon. Het zichzelf opwerpen als een soort autoriteit, terwijl men in feite geen of amper deskundigheid op dit specifieke gebied bezit. Het gooien met abstracte begrippen als 'trust', 'media' en 'democracy'. Het vrijwel ontbreken van harde feiten. Men roeptoetert wel veel, maar het is allemaal op vrijwel niets gebaseerd. Dan dat onmiddellijk springen naar allerhande oplossingen, terwijl van vrijwel geen enkele aangedragen oplossing duidelijk is, hoe die precies moet worden geïmplementeerd en of die enig nuttig effect zou sorteren. Ik denk dus dat men heel druk bezig is zichzelf te verkopen. Het probleem is vaag, wordt niet goed onderbouwd en de analyse ontbreekt of is uiterst oppervlakkig.

Het heeft geen zin het hele rapport door te worstelen. De Executive Summary vertelt in anderhalve bladzij wat men allemaal bedacht heeft en wil verkondigen (p. 5 en 6). Wel, dat is weer een uitermate vaag verhaal. Er zit wel een enkele krent in de pap, namelijk hier: "Layered on top of these challenges is perhaps an even more fundamental development—an inability to agree on facts." Het basisprobleem is mijns inziens inderdaad dat mensen niet meer onderscheid maken en kunnen maken tussen feit en mening. Die opmerking wordt echter verder niet hard gemaakt, niet uitgewerkt en men heeft geen enkel serieus plan om op dat gebied met iets van een oplossing te komen.

Wat wil men dan wel? De laatste alinea's van de Executive Summary vermelden dat. Ik laat ze hier volgen.
The Knight Commission on Trust, Media and Democracy, 27 diverse citizens organized by the Aspen Institute in partnership with the John S. and James L. Knight Foundation, hopes for an American future that promotes knowledge of the country’s democratic heritage, encourages a willingness to engage in local civic activities and supports an array of inclusive institutions in government, media, business and civil society. It sees vibrant and responsible journalism serving the goal of self-government and holding the powerful accountable, and a world where new forms of communication enhance rather than diminish a healthy democracy.

This Commission wants 21st century American democracy to work at all levels, and strongly believes it can. This report aims to articulate the reasons for the growing distrust in American institutions, to re-envision news media that will be fair, truthful and responsible, and to catalyze citizens to participate in civic life.

The Commission recommends specific actions to restore trust in media and democracy. It identifies what journalists can do; what the media distributors such as social media and other digital networks can do; what government and business leaders can do; and, perhaps most important, what each American can and should do to assume responsibility for democratic governance.

De commissie heft een belerend vingertje en vertelt anderen wat ze moeten doen. In werkelijkheid doet de commissie zelf geen ene donder, behalve zichzelf promoten. Men vertelt een 'mooi' verhaal over zichzelf. Wij hoeven slechts te doen, wat de commissie ons vertelt, en dan zal het allemaal helemaal goed komen. Of niet natuurlijk.

Is dit inderdaad een tekst waar de gemiddelde hbo-student niet doorheen prikt? Ik heb het niet uitgeprobeerd, maar ik zou ze niet graag de kost geven.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten