Laatst aangepast: 15-5/2023 om 1:06
In de vorige blogpost ging het over de column van Bert Keizer in Trouw van 12 mei 2023 getiteld: Geloof ik begrijp het nog steeds niet.
In zijn column vraagt hij aandacht voor Heino Falcke. Aan de ene kant astronoom, aan de andere kant lekenprediker.
Keizer vraagt zich af, hoe het kan dat Falcke door de astronomie een steeds groter geloof krijgt in Giod, de Schepper. Bij Keizer wekken de resultaten van die astronomie naast verwondering, vooral angst. Ze kijken naar hetzelfde, maar komen als het ware tot tegenovergestelde conclusies. Hij vraagt zich af: kijkt de een met de ziel en de ander met het verstand?
Eigenlijk vraagt hij zich af: kijkt Falcke met zijn ziel en ik met mijn verstand? Dat lijkt hem van niet.
Inderdaad, dat lijkt mij ook van niet. Het is precies omgekeerd. Keizer kijkt met zijn ziel en Falcke is een soort handige duizendpoot. Als het over astronomie gaat, kijkt die met zijn rationele verstand. In het geval van astronomie definieert hij God als de Schepper.
Met betrekking tot God en de Bijbel heb je onder volgelingen/gelovigen (bevooroordeelde geesten, 'alfa's') twee tegenstrijdige opvattingen. In de ene opvatting is de Bijbel een heilig boek en God een persoon. In de andere opvatting is de Bijbel een gewoon boek en bestaat God niet. De ene groep zegt de Bijbel te omarmen als Gods Woord (maar doet dat ondertussen niet echt). De andere groep zegt dat de Bijbel een historisch boek is en dat God niet bestaat.
Je zou dan misschien verwachten, dat je een dergelijke tweedeling ook bij de 'bèta's' (de onbevooroordeelde geesten) zou moeten kunnen aantreffen. Maar voor bèta's speelt het probleem niet. Want in de bèta-cultuur geldt: de feiten zijn heilig, de feiten zijn God, de waarnemingen hebben het laatste woord. De God van de bèta's spreekt via de harde Natuur.
Hoe zit het dan met duizendpoot Falcke? Als je 'God' in de ene groep definieert als de Schepper, maar in de andere groep als de persoon Jezus, dan laat je je oordeel afhangen van de groep. Met andere woorden, Falcke volgt de sociale norm van de groep waar hij op dat moment in zit en is daarmee in feite een 'alfa' (bevooroordeelde geest). Iemand die zijn woorden zo kiest, dat ze sociaal de meeste impact hebben.
Dat is, wat ik zou verwachten. Maar bevestigen de waarnemingen ook mijn verwachting? Hoe scoort Falcke op bevooroordeeldheid? Of hangt die score volledig af van de situatie, waar hij zich op dat moment in bevindt? Ik zou verwachten, dat je het laatste niet bij voorbaat kunt uitsluiten.
Dat Keizer geloof niet begrijpt, is dan -- uitgaande van die bevooroordeelde geest -- niet zo vreemd. Bevooroordeelde mensen snappen op feitelijk gebied zelden echt iets. Ze babbelen vooral sociaal uitermate handig.
Falcke ziet als ledenprediker duidelijk het gebod dat we ons volgens de Bijbel geen voorstelling op enigerlei wijze van God moeten maken. Uitgaande van de Tien Geboden mogen we GOD dus niet vermenselijken. Het idee van een persoonlijke God wordt daarmee volledig geblokkeerd, zou je denken. Maar bij Falcke (en andere volgelingen/gelovigen) dus alleen als het zo uitkomt.
Dan is er nog een punt. Volgens het eerste gebod ('Gij zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben') van de Tien Geboden is er één God en niet twee. Maar als je voor 'GOD' twee verschillende definities hanteert, trek je je daar weinig van aan.
Het merkwaardige is dus dat de God van de bèta's (de harde feiten, de waarneembare Natuur) perfect lijkt te passen bij het idee dat de oude Joden hadden van God. Het kan ook geen toeval zijn dat Joden verhoudingsgewijs veruit de meeste Nobelprijzen in de exacte wetenschappen hebben gekregen. Mogelijk helpt hun culturele bagage op dit punt een handje mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten