'Antisemieten bestaan niet!'

 

Laatst bijgewerkt: 12-11-2023 om 0.36

 

De Volkskrant opent op vrijdag 3 november 2023 met een merkwaardige kop. Die kop luidt:

"Waar we het over moeten hebben als we het over antisemitisme hebben".

Mijn eerste reactie is: waarom zouden we het in Godsnaam over antisemitisme hebben? Ik kan me voorstellen dat je een discussie krijgt over de avondmaaltijd. 'Wat, nu alweer spruitjes! Je weet, dat ik daar niet tegen kan!'

Ik kan me ook voorstellen dat je het hebt over een actueel onderwerp. Zeg, het conflict tussen Hamas en Israël. Maar waarom zou je een chat beginnen over antisemitisme? En hoe gaat dat dan?

'Goeiemorgen, goed geslapen?' 'Mooi zo!' 'Nu je hier toch bent, ik wilde je eigenlijk nog even spreken. Je partner reageert wat verwonderd, maar oké. Jij gaat door met: 'Tja, wij moeten het nu ondertussen toch eens hebben over antisemitisme.'

Je partner: 'Gaat het wel goed, met je? Heb je echt goed geslapen? Je was de laatste tijd al steeds wat afwezig. Is het niet beter als ik even een afspraak voor je maak met de huisarts?'

Mijn tweede reactie op die kop heeft betrekking op de interne logica. Je hebt het om een of andere reden met je gesprekspartner over antisemitisme. Een duur woord, dat eigenlijk gewoon 'jodenhaat' betekent. Maar volgens deze kop, is dat niet oké, want je moet het nu onmiddellijk over iets anders hebben. Dat vind ik vreemd, waarom zou je het niet over antisemitisme mogen hebben?

Goed, antisemitisme is dus een taboe-onderwerp! Snel door naar iets anders. Waar moeten we het dan wel over hebben? Onder de kop staat een wat geheimzinnige mededeling, die luidt:

"Het debat over Israël is zo beladen dat veel Nederlanders er liefst het zwijgen toe doen. Dat is niet verstandig, zeggen wetenschappers die het antisemitisme nauwgezet hebben bestudeerd. 'Vooroordelen, stereotypen, discriminatie, racisme en antisemitisme nemen significant af op het moment dat je andere mensen ontmoet en er met ze over praat.'"

Het gaat dus over het debat dat over Israël gevoerd wordt. Mijn partner en ik zwijgen daar inderdaad het liefste over. Vermoedelijk omdat dat hele debat ons geen millimeter interesseert. Maar dat is niet verstandig zeggen bepaalde wetenschappers. Want vooroordelen, stereotypen, discriminatie, racisme en antisemitisme nemen duidelijk af op het moment dat je er met iemand anders erover praat.

Maar waar moeten mijn partner en ik dan precies over praten om onze vooroordelen etc. kwijt te raken? Over dat debat, waar we niets van weten? Over Israël, dat we eigenlijk ook niet echt kennen?

Deze introductie, van het lange artikel op pagina 13-15, riep dus meer vragen dan antwoorden bij mij op. Maar misschien is dat ook wel de bedoeling van een goede introductie.

Toch laat deze intro een nare nasmaak bij me achter. Het artikel op pagina 13-15 maakte het er niet beter op.

Als je de introductie wat globaler leest, dan  zou het debat over Israël beladen zijn, met andere woorden Israël is een omstreden land. Bepaalde mensen vinden dat het weg moet, anderen niet.

Vervolgens wordt Israël gekoppeld aan antisemitisme. Ach ja, waarom ook niet? De bron van alle jodenhaat zou de Joodse natie zijn. Hoe verzin je het? Het doet denken aan de Grote Leugen van Hitler. De werkelijkheid volledig omdraaien. De verkrachter die het meisje aanwijst als de oorzaak, want ze droeg een rokje. Had ze maar niet moeten doen! Niet hij moet de cel in, maar zij!

Een dag eerder stond er in de Volkskrant een nogal smakeloze cartoon waarin Israël letterlijk wordt aangeduid als: "DE DIKKE DUIM op de LANGE ARM". Die 'DIKKE DUIM op de LANGE ARM' zou overal antisemitisme zien, terwijl het in werkelijkheid slechts zou gaan om oprechte verontwaardiging van de wereld over de onschuldige slachtoffers in Gaza. Kennelijk wordt in deze introductie, die zo prominent op de voorpagina staat, op dat thema voortgeborduurd.

Maar wat mijn klomp doet breken, is die laatste stelling. Als je maar met andere mensen praat, zouden je vooroordelen verdwijnen als sneeuw voor de zon. En dat overgoten met het sausje van wetenschappers die het antisemitisme nauwgezet bestudeerd zouden hebben.

Het aangekondigde artikel op pagina 13-15 doet daar nog een stevige schep bovenop. Het eindigt met:

"'Zeg niet langer: 'Jij bent een antisemiet,' maar zeg: 'Jij hebt misschien per ongeluk iets antisemitisch gezegd'. Dat zou helpen.'"

Wat zeg je dan eigenlijk? Je beweert dan impliciet, dat als er slechts één Jood zo slim was geweest om te zeggen:

'Herr Hitler, u heeft misschien per ongeluk in uw toespraak iets antisemitisch gezegd.' Dat zou voldoende zijn geweest! Dat had geholpen! Dan had de Holocaust nooit plaatsgevonden! Dan waren die zes miljoen Joden nooit vermoord!

Met andere woorden: dat de Holocaust kon plaatsvinden, is eigenlijk de schuld van de Joden zelf. Kan het nog antisemitischer?