Bij PAIS (Post Acuut Infectie Syndroom) geloven we dat de oorzaak beslist iets lichamelijks moet zijn en beslist niet psychisch is. Dat deed me denken aan depressies.
Ook bij depressies weten we zeker dat het iets lichamelijks moet zijn en beslist niet iets psychisch.
Maar ergens zit een paradox. Aan de ene kant worden we steeds bevooroordeelder. Onze opinies en geloven worden steeds belangrijker en leidinggevender. Maar bij zaken als PAIS en depressies geloven we juist dat die niets met onze denkwereld te maken mogen hebben en beslist afkomstig moeten zijn uit die vreemde wereld van de harde feiten.
Waarom? Omdat het dan overtuigender klinkt. Ik denk mezelf niet depressief. Natuurlijk niet! Waarom zou ik dat doen! Dat komt van buiten! Dat komt over mij! Daar kan ik niks aan doen! Dat is de harde werkelijkheid die mij te pakken neemt! Ik ben slachtoffer en dien als slachtoffer behandeld te worden! Respect s.v.p.!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten