Goed nieuws of bedenkelijk?

 

Laatst bijgewerkt: 26/12/2022 om 4.11

 

In eerdere blogposts (https://stopdiscriminatie.blogspot.com/2022/12/discriminatie-en-door-het-ijs-zakken.html; https://stopdiscriminatie.blogspot.com/2022/12/discriminatie-en-door-het-ijs-zakken_13.html) besteedde ik aandacht aan vier jonge jongens die zich op het nog dunne ijs van een meer waagden. Dat avontuur liep niet goed af. Achteraf blijken alle vier het tenslotte niet te hebben gered.

Dergelijk gedrag wijst op slecht ontwikkeld systeem 2 denken. Verder viel in een volgende nieuwsitem over het ongeval op het uitgebreide ach en wee roepen. Een aanwijzing voor een cultuur waarin systeem 1 denken de norm is geworden.

 

Vandaag vond ik op Nu.nl een item dat de lezer 'goed nieuws' moet leveren (https://www.nu.nl/binnenland/6244044/goed-nieuws-silly-walk-goed-voor-je-fitheid-krabbels-huisarts-eindelijk-leesbaar.html).

Het gaat me om de alinea over een groep tieners die 30 km afdreef op sups en daarna werd gered. De alinea luidt als volgt:

'Nog meer goed nieuws uit The Guardian. Dit keer over een groepje tieners dat maar liefst 30 kilometer afdreef op paddleboards. Noodgedwongen brachten ze de nacht door op Swan Island, waar ze de volgende dag werden gered.'

Het artikel in The Guardian staat hier: https://www.theguardian.com/australia-news/2022/dec/20/teenagers-search-victorias-mornington-peninsula-rosebud-beach.

 

Wat is er precies gebeurd?

Vier tieners (twee jongens van ieder 18 en twee meiden, een van 18 en een van 19) hebben iets te vieren, want ze hebben hun afsluitend examen gehaald. Aan het begin van de avond klimmen ze met zijn vieren op twee sups op het Foreshore-strand van Rosebud. Een badplaats bij Melbourne, Australië. Bij ons begint de winter, daar begint de zomer.

Konden deze tieners suppen? Dat is niet aannemelijk. In dat geval klim je niet met vier man op twee sups. Zelfs in het uitzonderlijke geval dat een verhuurder tandem-sups in de aanbieding heeft, doe je dat normaal nog niet, omdat samen op een sup nog weer een stuk lastiger is dan alleen op een sup.

Konden deze tieners zeilen? Ook dat is niet aannemelijk, omdat je als zeiler heel goed weet wat de wind met een boot zal doen. En aan dat inzicht ontbrak het in dit geval nogal.

Op die bewuste avond stond er behoorlijk wat wind. Het artikel in de Guardian vermeldt een windsnelheid van tusssen de 20 en 30 km per uur. Dat wil zeggen: de gemiddelde windsnelheid was ongeveer 25 km/uur, maar de pieken liggen dan vaak bij meer dan 40 km/uur.

Zelf beschouw ik een windsnelheid met pieken van 30 km/uur als het maximum dat ik op een sup nog aankan, maar ik ben ondertussen een redelijk getraind en ervaren supper. 30 km/uur is ongeveer de snelheid dat de wind me even snel terug blaast, als dat ik op mijn knieën peddelend (in verband met de wind die je vangt) vooruit kom. Zodra de wind meer over de sup te zeggen heeft, dan degene die peddelt, wordt het eng, want dan ben je een speelbal van de wind.

Wanneer je dus met zijn tweeën op een sup klimt en niet echt heel goed kunt peddelen, is het uitgesloten dat je bij een aflandige wind van gemiddeld 25 km/uur nog terug komt naar de wal. En inderdaad, de wind was die avond daar aflandig (Zuid-Oost).

De tieners klommen dus vrolijk steeds met zijn tweeën op een sup, staken van wal en konden daarna niet meer terug. Tegen de tijd dat ze dat door kregen, waren ze vermoedelijk al een heel eind van het strand. Door de vallende duisternis waren ze ook niet meer goed zichtbaar.

In zekere zin hadden ze nog geluk. Toen ze niet terugkwamen, sloeg iemand alarm. Boten en helicopters rukten uit om te zoeken.

In theorie lijkt het vinden van twee sups die door de wind worden voort gejaagd, niet zo moeilijk. Maar in de praktijk is de exacte windrichting over een langere periode nooit precies bekend. Dat maakt het gebied dat je moet afzoeken al snel akelig groot.

Moderne zwemvesten hebben vaak een sterk flitslicht, dat automatisch gaat werken zodra je in het water valt. Maar deze vier jongelui hadden afgaande op het artikel geen zwemvesten en ook geen ander licht waarmee ze in het donker de aandacht konden trekken.

Rond twee uur 's nachts spoelen de tieners aan op Swan Island. De ene helft van dat eiland is militair gebied, de andere kant wordt in beslag genomen door een golfclub. 

Volgens Google Maps hebben ze op dat moment een afstand van minder dan 22 km afgelegd. Als ze een 7 uur in het water gelegen hebben met hun sups, levert dat een snelheid op van ruim 3 km/uur. Bij een stevige wind voor een sup die voor de wind weg loopt, erg langzaam. Kennelijk zaten de tieners op hun sups om niet in het water te vallen en lagen de sups diep doordat ze er met twee man opzaten.

Hebben ze geluk gehad? Als je de kaart bekijkt, zie je, dat als de wind iets meer naar het noorden had gewaaid, ze pas na 50 km waren aangespoeld. Een afstand die ze door kou en uitputting mogelijk niet gehaald hadden. Als de wind iets meer naar het zuiden had gewaaid, waren ze misschien de baai uitgejaagd, de wijde oceaan op.

Wat me in het artikel van Nu.nl en The Guardian ook opviel, was dat de vermelde afstand niet klopt. Van de ruim 20 km heeft men gemakshalve 30 km gemaakt. Dat klinkt mooier.

Er zijn meer merkwaardigheden in de berichtgeving. De tiener heeft het volgens de tekst over een 'wonder'. The Guardian maakt er in de kop 'droom' van. Dat de tieners veel geluk hebben gehad, zal duidelijk zijn. Dus, als je dan tenslotte de vaste wal weer bereikt, voelt dat als een wonder. Maar was het bereiken van de vaste wal een 'droom'?

Het lijkt me eerder dat deze tieners in een soort droom op de sups zijn geklommen en daarna ontdekten dat de harde werkelijkheid weinig respect voor hun mooie droom had. De term 'droom' lijkt me eerder een omdraaiing van de werkelijke situatie. Iets dat bevooroordeelde mensen (journalisten zijn dat nogal eens) graag doen.

 

Wat hebben we nu?

Mijn vraag was: is dit goed nieuws of toch wel wat bedenkelijk? We hebben vier jong volwassenen die net hun afsluitend schoolexamen hebben gehaald. Ze zouden dus niet bepaald achterlijk moeten zijn.

Die vier jong volwassenen klimmen tegen het vallen van de avond met zijn vieren op twee sups, terwijl het stevig waait en de wind aflandig is. Gezien hun gedrag moet je aannemen dat geen van de vier kon suppen, kon zeilen of op andere wijze enig verstand had van bootjes.

Over de verschillende veiligheidsmaatregelen die je behoort te nemen, voordat je op een sup klimt, zullen we het hier verder maar niet hebben. Maar wie een aantal belangrijke punten wil lezen, kan hier kijken: https://supboardermag.com/supsafe/.

Het online Supboarder Magazine voert die veiligheidscampagne niet zo maar, mag je aannemen. Ook in de UK gaat het regelmatig fout. Mensen zien suppen als lol hebben, maar water geeft niet alleen lol, het neemt ook levens.

Als je er over nadenkt, is het allemaal uiterst bedenkelijk. Hier heb je vier jong volwassenen, die kennelijk in de veronderstelling leven dat de harde natuur hen zal behandelen zoals volwassenen dat altijd gedaan hebben. Als ze gingen krijsen of huilen, werden ze daarna wel gered en vertroeteld met lieve woordjes.

Overdrijf ik? Je hebt een volwassen kind dat zich gedraagt als een idioot. Wat zegt de vader vervolgens? Hij is heel erg blij, heel erg gelukkig. Want zijn kind is er nog. Zeker, maar zijn volwassen zoon heeft kennelijk nog nooit geleerd om zelf na te denken. Als je op deze leeftijd nog steeds niet in staat bent tot zelfstandig denken, is dat niet iets om blij over te zijn, maar iets om je als ouder grote zorgen over te maken.