In de vorige post ging ik in op de brief van Ilja Jasjin, die hij schreef vanuit het strafkamp naar aanleiding van de dood van Aleksej Navalny.
Het vreemde aan die brief is dat Jasjin tegen de zittende autoriteit is. Poetin is in Rusland de baas en Jasjin moet driemaal niets van die man hebben.
Op grond daarvan zou je denken dat Jasjin links moet zijn. Want hij strijdt tegen de gevestigde orde. Maar als je zijn brief leest, is dat onmiskenbaar het epistel van een fanatiek gelovige. Hij heeft een idee en wat er ook gebeurt, dat idee geeft hij niet op, maar blijft hij zien als de absolute waarheid.
Met andere woorden: hij moet torenhoog scoren op rechts autoritarisme zou je verwachten. En hij publiceert zijn brief met gevaar voor eigen leven, dus het kan bijna niet ander zijn dan dat hij ook torenhoog scoort op sociale dominantie. De man moet double high zijn, zou je verwachten. Rechtser kun je ze niet vinden. De gevaarlijkste mensen die er op Gods aardbodem rondlopen.
Vermoedelijk denkt Poetin dat zo langzamerhand ook. De afloop kun je je dan wel voorspellen.
Stel nu, dat Jasjin geluk zou hebben. Hij weet heel veel mensen achter zich te krijgen en Poetin weg te jagen en te doden. Hij wordt dus de nieuwe heerser over Rusland.
Wat gaat er dan gebeuren? Tja, dat is voorspelbaar. Precies hetzelfde als nu. De ene strongman is weg, de andere is hem opgevolgd. De oorlog wordt misschien tijdelijk even onderbroken, maar vermoedelijk niet al te lang.
Het interessante punt hier is dus dat je iemand hebt, die bereid is zijn leven te riskeren om de huidige machthebber weg te krijgen. Maar het is ook iemand die ultra-rechts is, althans in psychologische zin. Het is iemand die extreem bevooroordeeld is.
Is dat echt bijzonder? Denk aan Hitler. Die begon ook met een mislukte revolutie. Denk aan Fidel Castro, die begon met een geslaagde opstand. Denk aan Wilders. Ook die is begonnen met het prediken dat alles anders moet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten