Volgens de Russische autoriteiten is Navalny dood. Zijn vrouw, mogelijk weduwe dus, merkt terecht op dat die autoriteiten vaak liegen. Je weet dus niet zeker of hij echt dood is.
Maar laten we even aannemen dat hij echt dood is. In de Volkskrant van vandaag (maandag, 19 februari 2024) is het een onderwerp dat voortdurend terug blijft komen.
Laat ik wat koppen citeren.
"Angst en woede bij rouw om Navalny". Die kop staat op de voorpagina onder een grote foto van een herdenking in Amsterdam, waarbij mensen kaarsjes aansteken bij een portret van Navalny.
Op de voorpagina ook, helemaal bovenin, boven "de Volkskrant", het kopje: "Steeds waren er nieuwe veroordelingen, steeds verder raakte de vrijheid uit het zicht, steeds strakker werd de strop om zijn nek". Links daarvan het portret van Arie Elshout met daarnaast klein de tekst; "Voor columnist Arie Elshout was Navalny een echte held".
Op pagina 2 een column van Sander Schimmelpenninck met de titel: "De schaamteloze omkering is het handelsmerk van extreem-rechts". Ogenschijnlijk heeft dat niets met de veronderstelde dood van Navalny te maken. Maar wie de column las, zag op het einde:
"Dit alles om af te leiden van het feit dat de PVV-fractie bestaat uit schertsfiguren. Het nieuwe Kamerlid Joeri Pool bijvoorbeeld, die met zijn Lombroso Piana-pak en stationsklok om de pols ook goed bij FvD had gepast, riep bij zijn maiden speech de Nederlandse regering op te stoppen met de 'voortdurende provocaties aan de Russische Federatie'. Een beetje respect voor de heer Poetin graag, aldus de voormalige informatiespecialist van Rijkswaterstaat. Het zoveelste parlementaire dieptepunt, zeker na de weerzinwekkende dood van Aleksej Navalny."
Op pagina 4: "Met de angst in het lijf leggen Russen bloemen voor Navalny". Het artikel beslaat bijna anderhalve bladzij inclusief een grote foto van een vrouw die Navalny in Moskou heeft herdacht en weggesleept wordt door de Moskouse politie.
Op de rest van pagina 5: "'Ík hoopte dat Navalny onze Nelson Mandela zou worden'". Dit artikel gaat over honderden betogers, 'vooral uitgeweken Russen', zaterdag op de Dam in Amsterdam.
Op pagina 6 een 'analyse' met de kop: "Wie kan Navalny opvolgen?"
Op pagina 7: "Joelia Navalny zette alles opzij voor de strijd van haar echtgenoot, die ze nooit vroeg om te stoppen".
Op pagina 12 een 'Volkskrant-commentaar' van Peter Giessen met de kop: "De dood van Aleksej Navalny illustreert de verwording van Poetins regime".
Op pagina 21 onder 'GEACHTE REDACTIE' een ingezonden brief onder het kopje ''Hypocrisie". Ik laat die brief hier volgen.
"Ik vind al die reacties op Navalny's dood getuigen van hypocrisie. Rutte, Biden, Macron en the like.
Zou het niet principiëler zijn alle contacten te verbreken (à la de situatie met Noord-Korea), diplomatiek en zakelijk. Gewoon niet meer praten en/of zakendoen met deze paria Poetin en de zijnen. Ambassades dicht, alle 'diplomaten' eruit en wij ook dáár weg: jammer dan voor 'koopmansland Nederland'.
Met geboefte praat je niet en doe je zeker geen zaken. Zie het artikel zaterdag (Economie, 17/2), hoeveel bedrijven er nog steeds zitten in dit door God verlaten land.
Dik Samson, Woensdrecht"
Ook op pagina 21 onder de ingezonden brieven, vetgedrukt de 'BRIEF VAN DE DAG' onder de kop: "Hoe mooi, ambassade aan de 'Navalnylaan'". Het voorstel van de briefschrijver is de straat in Den Haag waar de Russische ambassade staat, te hernoemen tot: Navalnylaan.
Op pagina 21 verder nog de reeds op de voorpagina vermelde column van Arie Elshout met de kop: "Laat het niet alleen bij lof voor Navalny. We moeten ons ook spiegelen aan zijn offerbereidheid tegenover het kwaad dat Poetin is."
Daarna niets meer over Navalny. De krant telde in totaal 24 bladzijden.
Wat valt me op?
Allereerst veronderstelt vrijwel iedereen dat Navalny inderdaad dood is. Dat kan heel goed kloppen, maar het kan in dit geval ook heel goed, dat de man nog niet gedood is. De bron van het bericht staat bekend als uiterst onbetrouwbaar.
Het tweede dat me opvalt, is al die emotie. Men is geschokt, men is boos, men is verdrietig. Men zag dit kennelijk niet aankomen. Maar hoe realistisch ben je dan?
Het doet me denken aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Men was druk bezig de vloot tot zinken te brengen, alle geweren en alle tanks en kanonnen te vernietigen en alle vliegtuigen op de schroothoop te dumpen. Want het mocht nooit weer oorlog worden!
Door die entousiaste vernietiging van alle verdedigingsmiddelen kreeg Hitler vrij baan. Het resultaat: 65 miljoen overbodige doden. Nog veel meer zwaar gewonden en verminkten. En 6 miljoen vermoorde Joden.
Was dat de schuld van Hitler? Of was het de schuld van die Nederlandse premier in die tijd, die dacht, dat we het beste lekker konden gaan slapen, want er was geen enkele reden tot ongerustheid.
Of was het de schuld van al die idioten die dachten dat het nooit weer oorlog zou worden als je maar gewoon enthousiast je eigen verdedigingsmiddelen vernietigde?
Churchill dacht het laatste en hij was niet de enige. Hitler was gewoon, wie hij was. Net zoals Poetin nu gewoon is, wie hij is.
Ik ben dus bang dat al die emotionele opwinding tegenover iemand als Poetin niet echt zal helpen.
Integendeel! Het is in Europa oorlog en wij nemen ondertussen aan die oorlog deel. Maar waarmee? En hoe? Kennelijk vooral door ons een enkele keer even op te winden. Op die manier hopen we het leger van Poetin niet alleen te stoppen, nee, we hopen zelfs Poetin te straffen.
Hoe gek kun je zijn?
Nou, kennelijk een stuk gekker dan je je als normaal mens kunt voorstellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten