In de Volkskrant van vandaag (donderdag, 19 december 2019) een waarneming over de tijdgeest. Ik ben zo vrij de ingezonden brief hier te laten volgen.
"Zowel klimaatdrammer als boomer zijn begrippen die meer zeggen over de afzender dan over de ontvanger. Men zegt dus, 'ik heb geen inhoudelijke argumenten, dus besluit ik maar om je uit te schelden'. Op de man spelen is op het voetbalveld goed voor een rode kaart. Dat wij in een tijd leven dat het acceptabel wordt gevonden om anderen weg te zetten, en dat scheldwoorden 'woord van het jaar' kunnen worden, zegt iets over de tijdgeest.
Reynier Pronk, Heemstede"
Schelden is de eerste fase van discriminatie/agressie. Het begint allemaal met schelden. Genocide begint met schelden. Wanneer we scheldwoorden openlijk gaan omarmen, voorspelt dat weinig goeds, helaas.
Je kunt het ook 'duurder' formuleren: het laat zien dat de zooifactor veel te hoog staat. Andere woorden voor 'zooifactor': bevooroordeeldheid, alfa-bètavariabele, enthousiasme voor de strongman.
Pronk leidt correct af, dat die scheldwoorden meer zeggen over de afzenders, dan over de mensen waarvoor ze bedoeld zijn.
Wat volgens mij echter niet klopt in zijn verhaal, is de veronderstelde redenering, die men zou hanteren. Mensen die schelden, hangen dus voor zichzelf niet een heel verhaal op, waarom ze het doen.
De reden: mensen die hoog op de zooifactor scoren, denken niet bewust. Hun handelen is gebaseerd op de automatische piloot, op hun emotionele systeem, op hun onderbuikgevoelens.
Wat psychologen noemen: systeem 1, het systeem van 'snel denken'. Een ongelukkige benaming, want het is wel 'babbelen', 'kletsen', maar geen 'denken'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten