In de Volkskrant van vandaag (31/1/2023) lees ik een ingezonden brief, die mijn aandacht trekt.
De lezeres heeft in de Volkskrant van 30/1 in de column van Sander Donkers drie regels gevonden, die haar diep raken.
Ze wil die drie regels op een tegeltje laten zetten en in haar gezichtsveld ophangen.
Als dat mag, zal ze Donkers eeuwig dankbaar zijn.
Hmm, een tegeltje in je gezichtsveld ophangen, neemt dat niet een groot deel van je gezichtsveld weg?
En drie regels laten afdrukken op een tegeltje en dat tegeltje vervolgens in je eigen huis ophangen, mag altijd. Ook zonder toestemming van de columnist.
Laat ik het over dat 'eeuwig dankbaar' maar niet hebben, want een mensenleven is slechts kort.
Wat waren die drie regels eigenlijk precies?
"Geluk is een uitzicht op een weg zonder beer.
Wijsheid het besef dat die beer vermoedelijk vlak om de hoek zijn klauwen aan het bijvijlen is.
De kunst is om naar de weg te blijven kijken, zonder te speuren naar de beer."
Iemand die ik goed ken, had het over de zee inlopen en dan niet meer terug komen.
Ik stelde voor als betere optie om te gaan suppen op koud water en er dan in te vallen.
Maar inderdaad, zo kan het ook.
Het enige probleem is natuurlijk, dat je eerst die beer moet zien te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten