Laatst bijgewerkt: 16/2/2023 om 1.36
Sommige Nederlanders vinden dat we zo snel mogelijk contact met Poetin moeten zoeken om met hem te onderhandelen over blijvende vrede in Oekraïne (https://golfgroep.blogspot.com/2022/12/oekraine-oorlog-oproep-tot-onderhandelen.html). De Oekraïners zijn bij die onderhandeling eigenlijk niet echt nodig. Het gaat erom, dat wij overeenstemming met Poetin bereiken.
Wat is de achtergrond van dat idee? Het probleem is eigenlijk heel simpel. Wij leven in Europa en hebben helemaal geen zin in oorlog met Rusland. Oorlog levert alleen maar ellende op, dus dat is het laatste dat we willen.
Maar op dit moment is het in Europa wel oorlog. De Russen zijn Oekraïne binnengetrokken en daar slaags geraakt met de Oekraïners die zich wanhopig proberen te verdedigen.
Ons probleem is dus niet Oekraïne. In beginsel laat Oekraïne ons volstrekt koud. Het ligt een heel eind weg, niet iets om je echt druk over te maken. Maar die oorlog is andere koek. Die oorlog kan gemakkelijk uit de hand lopen en als dat gebeurt, kunnen er hier ook bommen vallen. Dat is wel het laatste dat we willen.
Er moet dus zo snel mogelijk een deal worden gesloten met mijnheer Poetin. Hij krijgt de Donbas, of eventueel nog iets meer. Daarmee heeft hij zijn zin en hebben wij weer vrede. De enige tegenprestatie die mijnheer Poetin moet leveren, is dat hij akkoord gaat met blijvende vrede. Hij moet plechtig bij verdrag beloven dat het daarna met alle militaire agressie zal zijn afgelopen.
In de geschiedenis hebben we iets soortgelijks eerder meegemaakt. Toen Hitler Sudetenland wilde annexeren (een deel van Tsjecho-Slowakije) dreigde daarmee een grootschalige oorlog uit te breken in Europa. Maar de premier van het Verenigd Koninkrijk, Chamberlain, wist de zaak op te lossen. Hij vloog herhaaldelijk naar Berlijn, net zo lang tot Herr Hitler plechtig bij verdrag beloofde dat het blijvend vrede zou zijn tussen Duitsland en het Verenigd Koninkrijk.
Chamberlain sprak na zijn terugkeer in Londen voor zijn ambtswoning de menigte zegevierend toe: het zou zijn: 'peace for our time'. Deze generatie zou opgroeien in vrede. Minder dan een jaar later, nadat de Duitsers Polen waren binnengetrokken, verklaarde het Verenigd Koninkrijk Duitsland officieel de oorlog. De Tweede Wereldoorlog was een feit.
De les van de geschiedenis op dit punt is dus niet echt hoopgevend. Anders geformuleerd: het idee om zo snel mogelijk met mijnheer Poetin vrede overeen te komen, ongeacht wat de Oekraïners daar ook precies van mogen vinden, zal het probleem dat mijnheer Poetin vormt, niet oplossen. De Nederlanders die pleiten voor overleg en onderhandelen, zijn helaas niet erg realistisch.
Hoe kan dat? Toen ik keek naar alle mensen die de oproep tot onderhandelen met Poetin ondertekend hadden, viel me iets op (https://stopdiscriminatie.blogspot.com/2023/01/zijn-de-propagandisten-van-poetin.html). Het waren vrijwel zonder uitzondering alfa's.
Uit het empirische discriminatie-onderzoek weten we dat er met het denken van alfa's iets mis gaat. Ze hebben een soort natuurlijke voorkeur voor populaire vooroordelen. In het discriminatie-onderzoek blijkt het uiteindelijk te gaan om twee soorten mensen (als je het simpel houdt): mensen die bevooroordeeld zijn en mensen die dat niet zijn.
Bevooroordeelde mensen ontlenen hun kennis aan hun groep en aan hun leiders. Wat die groep en leiders zien als waarheid, zien zij ook als waarheid. Wat die uitspraken, die ze gehoord hebben, precies betekenen, weten ze niet, maar omdat iedereen die uitspraak ziet als de waarheid, zien zij het ook als de waarheid.
Wat ziet iedereen van de groep als waarheid? Dat zijn zaken, die men graag gelooft. Waarom had Duitsland de Eerste Wereldoorlog verloren? Dat was de schuld van de Joden!
Waarom is het nu in Europa oorlog? Omdat mijnheer Poetin zich ongelukkig voelde met de huidige situatie. Als hij dus krijgt, wat hij hebben wil, is het probleem opgelost en is het weer vrede. Voor vrede moet je nu eenmaal wat over hebben.
Dan is er met het denken van bevooroordeelde mensen nog iets vreemds. Ze maken zich vaak schuldig aan wensdenken. Het idee dat je honderdduizend hebt gewonnen, spreekt veel mensen aan. Het is een 'mooi' idee. Als je dus een verhaal ophangt, dat iemand honderdduizend heeft gewonnen en het is een bevooroordeelde geest, dan zal die persoon je graag geloven. Oplichters weten dat en maken daar graag gebruik van.
Het idee dat Poetin ons blijvende vrede belooft in ruil voor Oekraïne (of een stuk daarvan), is voor ons een 'mooi' idee. En het idee dat Poetin zich natuurlijk aan zijn toezegging zal houden, is ook een 'mooi' idee. En omdat we dat allemaal graag geloven, moet het dus wel zo zijn!
Het doe me denken aan mijn sociaal zeer begaafde buurman. De boom was bijna 20 meter hoog en helde gevaarlijk naar een kant. Maar het was een 'mooie' boom en mijn buurman vond dat ook. Die boom moest dus niet gekapt of sterk ingekort, want dat was 'zonde'. Maar die boom kon natuurlijk wel bij de eerste beste storm omwaaien. Mijn buurman wist het echter zeker. Hij had er verstand van, ik kon hem geloven, deze boom ging echt niet omwaaien!
Het was een 'mooie' boom en dus begreep die boom, dat hij gewoon moest blijven staan. Dat was niet wat mijn buurman zei, maar wel wat hij stiekem dacht. Ik heb echter wel enig ontzag voor die harde natuur en heb geleerd, dat die zich niets, maar dan ook helemaal niets aantrekt van onze mooie verhalen.
Wat voor de boom geldt, geldt ook voor Poetin. Je kunt die man niet stoppen, met een verhaal dat jezelf mooi vindt. De enige manier waarop je iemand als Poetin kunt stoppen, is met een stevige tik op zijn neus. En dan vooral niet te zacht.
En vergis je niet in de uitwerking van die tik. Het effect is niet blijvend, maar slechts tijdelijk. Daarna begint de ellende opnieuw.
Maar wij dromen graag. Wij dromen graag over blijvende vrede. Over problemen die zichzelf oplossen. Over een leger, dat niet langer nodig is. Over vredesdividend, dat we graag incasseren. Met al dat gedroom kun je echter iemand als Poetin niet stoppen.
In de dertiger jaren van de vorige eeuw kon Hitler groot groeien, doordat in de landen die de Eerste Wereldoorlog gewonnen hadden, iedereen droomde van blijvende vrede. Zal het dit keer anders gaan? Het is 'mooi' om te geloven, maar de harde werkelijkheid is vaak niet precies, wat we graag geloven.
Ook dit keer wilden we vrede. Daarom schaften we ons leger af, want het was voortaan blijvende vrede. En we incasseerden maar wat graag het bijbehorende 'vredesdividend'. Maar vreemd, wat we kregen was oorlog.
Kunnen we die oorlog stoppen door de strongman te geven, wat hij wil hebben? Alfa's kennen geen grenzen. Ze hebben nooit genoeg. Het kan altijd meer, het kan altijd groter. Dus, nee. Die oplossing zal ook dit keer niet werken.
Maar realiseert men zich dat in doorsnee? Ik vrees van niet. Aan de ene kant wil men het conflict niet groter maken, aan de andere kant wil men Poetin ook graag stoppen. Men aarzelt dus wat. Men wil wel wat doen, maar men wil ook weer niet echt veel doen.
Een situatie vergelijkbaar met de situatie aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Men bewapende wel wat, maar het was allemaal te weinig en te laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten