vrijdag 7 april 2023

Door gevaarlijke gekken omringd. 14. Een jonge man, een bestelbus en een smartphone. Resultaat: iemand levenslang invalide

 

Laatst bijgewerkt: 17/4/2023 om 0:41

 

 

Op NOS.nl kom ik een verhaal tegen (https://nos.nl/artikel/2470469-half-jaar-cel-voor-aanrijden-twee-vrouwen-plus-275-000-euro-smartegeld) dat volledig in deze serie over gevaarlijke gekken past. Verder heeft de rechter al gesproken, het verhaal is dus grotendeels kant en klaar.

Wat is er precies gebeurd? Mijnheer X is 27 jaar oud. Is dat relevant? Ja, het probleem doet zich bij biologische mannen aanzienlijk vaker voor dan bij biologische vrouwen. De vaste lezers van deze blog weten ondertussen vermoedelijk daar de verklaring wel voor.

De sociale dominantie (SDO) van mannen ligt een stuk hoger dan van vrouwen, althans gelet op de gemiddelden. Omdat dat één van de twee belangrijke factoren is, die de mate van bevooroordeeldheid aanstuurt, betekent dat dus dat mannen door de bank genomen een stuk hoger scoren op bevooroordeeldheid. Wat ik wel de 'zooifactor' noemde. De maat die we hanteren voor de neiging tot discriminatie en de maat voor agressie.

De zooifactor bepaalt ook of je valt voor de strongman (dictator) of daar juist niets van moet hebben. Tenslotte is de zooifactor ook nog te benoemen als de alfa-bètafactor. Als je hoog scoort op de zooifactor heb je dus problemen met rationeel denken (wiskunde, natuurkunde, logisch denken).

Dan is er nog die gevaarlijke leeftijd. Mannen, jongens soms nog, hebben last van hun hormonen. Niet soms een paar dagen, maar in de jonge jaren eigenlijk voortdurend. Door die hormonale drift worden ze agressief, emotioneel en onberekenbaar. Jonge mannen zijn daardoor gevaarlijke weggebruikers. De statistieken spreken op dit punt duidelijke taal.

De derde factor die ik in dit geval zie, is de nacht. In het nachtelijk donker gebeuren volgens de statistieken heel veel meer ongelukken in verhouding tot het aantal afgelegde kilometers dan als het licht is. Dat is niet alleen een kwestie van donker en licht. Mensen vallen 's nachts vaak ook eerder in slaap.

Verkeersdeskundigen zoeken de oorzaak voor het ongeluk altijd in de weg. Als er een ongeluk gebeurt, deugt de weg ter plaatse niet. Dat is in zekere zin een begrijpelijk standpunt. Want aan die weg kun je vaak vrij gemakkelijk nog iets doen om de chauffeur de goeie richting uit te sturen.

Maar als jongen van 18 die onder begeleiding van zijn vader mocht leren rijden (dat mocht toen onder bepaalde voorwaarden nog) op de smalle weggetjes van zuid-west Friesland, heb ik iets anders geleerd. De weg en de situatie ter plaatse bepalen, hoe snel je kunt rijden. Op een goede weg kun je misschien probleemloos 150 rijden, maar op een smalle bochtige weg, die ook nog nat is, kun je misschien niet sneller dan 40 of 30 rijden en soms moet je gewoon even stoppen en wachten.

In dit geval was het donker en ging het om een smalle, onverlichte weg. In die omstandigheden moet je dus langzaam rijden. Iets dat misschien niet prettig voelt, maar wel een stuk verstandiger is.

Verkeersdeskundigen zien als volgende belangrijke factor de auto. In dit geval ging het om een bestelbus, dus behoorlijk breed. Maar toen ik rijden leerde, deed ik dat in een personenauto en in een bestelbus. In de personenauto met voorwiel-aandrijving kon je soms probleemloos met 60 nog door een bocht, waar je dat met het busje beter niet kon proberen.

Als chauffeur moet je dus altijd rekening houden met het voertuig dat je bestuurt en niet andersom. Het voertuig is niet in staat zich aan te passen aan het niveau van de bestuurder. Ik denk dus, dat de auto waarin je rijdt, niet echt uit mag maken.

Nu komen we bij de twee factoren die dit ongeval als het ware onvermijdelijk maakten. De eerste is te snel rijden en de tweede is afgeleid zijn, doordat mijnheer op zijn smartphone totaal andere dingen zat te doen, dan op de weg te kijken.

Als je in een auto zit, mag je best uitgebreid op die smartphone kijken, mits die auto goed geparkeerd en goed zichtbaar langs de kant van de weg stilstaat. Zo simpel is het. En dat gaat niet alleen om kijken op je smartphone, maar ook om bellen met bijvoorbeeld een Nokia of handsfree. Ook een gesprek leidt af van wat je moet doen en moet je dus in een rijdende auto niet willen doen.

Deze mijnheer reed volgens de rechter, terwijl hij ondertussen met internet op zijn smartphone bezig was en hij reed ook nog eens behoorlijk snel. Ik weet niet, hoe dat is vastgesteld, maar het zou kunnen. Verder heeft hij volgens de rechter niet goed rechts gehouden.

Het resultaat was rampzalig en triest. Door het bezig zijn op internet, zag hij niet de twee vrouwen die links op de weg liepen en reflecterende hesjes droegen om in het donker goed zichtbaar te zijn voor achteropkomend verkeer.

Het resultaat? "Eén slachtoffer liep een zware hersenschudding op, de ander liep een dwarslaesie op en raakte nagenoeg volledig invalide," meldt het NOS-bericht.

Als je je realiseert dat we in een wereld leven, die bevolkt wordt door gevaarlijke gekken, zou ik persoonlijk geprobeerd hebben het anders aan te pakken. Het is prima om links te gaan lopen op een onverlichte, donker weg. Het is prima om reflecterende hesjes aan te trekken, maar misschien niet voldoende. Want die zie je pas, als het licht van de koplampen erop valt. Lampjes zijn tegenwoordig zo goedkoop, dus waarom niet?

Maar een volgend punt is, een reflecterend hesje en lampjes vormen passieve veiligheid. Je weet nooit precies wat de idioot achter je gaat doen. Dus ook als je links loopt en goed zichtbaar bent, probeer toch dat achteropkomende verkeer in de gaten te houden en stap zonodig even de berm in. Safety first, wat mij betreft. Beter te voorzichtig, dan te onvoorzichtig.

De rechter veroordeelt de man tot een half jaar cel (voorwaardelijk of onvoorwaardelijk?) en tot het betalen van een schadevergoeding van 275.000 euro em twee jaar rijontzegging. Het (ernstigst getroffen) slachtoffer is volgens de advocaat zeer tevreden met die uitspraak. Ik niet.

Als het een voorwaardelijke straf is, hoeft die man helemaal niet te zitten. Als het een onvoorwaardelijke straf is, wordt hij daar niet beter van en het slachtoffer ook niet. Je schiet er dus helemaal niets mee op. Het is allemaal symboolpolitiek.

Dan is er nog die schadevergoeding. Ik denk dat de chauffeur in kwestie geen geld heeft. Mogelijk betaalt de WA-verzekering het bedrag uit. Maar dat bedrag staat niet in verhouding tot de gevolgen die dit voor het slachtoffer heeft.

In mijn opinie zouden mensen zoals deze chauffeur nooit weer een auto of ander gemotoriseerd vervoersmiddel moeten mogen besturen. Want wees verzekerd, dat is vragen om ellende. Dit is geen toeval, maar een kwestie van persoonlijkheid.

De kans dat iets dergelijks bij deze chauffeur opnieuw gaat gebeuren, is levensgroot aanwezig. Deze man hoort niet achter het stuur van iets dat een dodelijk projectiel kan worden.

In tweede instantie is er nog een punt dat mij opvalt. De rechter ergert zich aan de houding van de verdachte. Eerst heeft hij geprobeerd alle sporen van zijn internetgebruik tijdens de rit te wissen. Daarna heeft hij lange tijd beweerd, niet meer te weten of hij nu wel of niet zijn smartphone bij zich had. De rechter merkt daar volgens het NOS-artikel over op: "Uit dit alles komt een beeld naar voren van een verdachte die er alles aan doet om de feiten te ontkennen en de waarheidsvinding te frustreren".

Als je de reactie van de rechter even buiten beschouwing laat, wat suggereert die houding van de verdachte dan? Het is kennelijk iemand die voortdurend kiest voor het 'mooie' verhaal. Iemand die sociaal voortdurend zo positief mogelijk wil overkomen. Met andere woorden: de harde werkelijkheid ziet als niet relevant.

Dit punt bevestigt dus mijn idee, dat we hier te maken hebben met een zeer bevooroordeeld iemand. Iemand die voortdurend 'mooie' verhalen produceert, maar geen kaas heeft gegeten van de harde werkelijkheid. Inderdaad dus iemand, die niet echt geschikt is voor het besturen van een gemotoriseeerd voertuig.

Mag je in dit geval spreken van een persoonlijkheidsstoornis? Dat is misschien verleidelijk, maar vermoedelijk hoort zo'n 30 procent van alle mensen in de categorie 'double high' thuis, de categorie van de extreem gevaarlijke mensen. Zijn dat gestoorde mensen? Vast wel, maar met die conclusie schiet je verder niks op.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten