Op Paaszondag (9 april 2023) geeft onze CO2-meter in de woonkamer aan dat er wel eens gelucht mag worden. Ik zet het kleine raampje open en de tegenoverliggende tuindeur. Een doordringende stank trekt de kamer binnen en ik voel fijnstof in mijn keel en longen branden.
In eerste instantie denk ik nog aan de houtkachel van de tegenover wonende buren, maar de stank is te hevig. Dan realiseer ik me dat het Paaszondag is, het zullen wel Paasvuren zijn. Iets dat nog steeds schijnt te moeten.
Op de site van The Guardian heb ik net gelezen dat de drie voornaamste broeikasgassen qua concentratie nog nooit zo hoog hebben gestaan en nog nooit zo snel gestegen zijn in een jaar tijd. Als je het klimaat wilt stabiliseren, zouden die concentraties minimaal gelijk moeten blijven en liefst afnemen. Ook in het geval men de concentraties stabiel weet te houden, gaat de opwarming echter naar verwachting nog duizenden jaren door.
Met andere woorden: niet alleen het ijs op Groenland gaat (grotendeels) smelten en doet dat al, ook het ijs op Antanrtica gaat dat doen en doet dat al. Dat betekent, dat de wereld zoals wij die gekend hebben, binnenkort niet meer zal zijn.
Je hebt te maken met een ramp van meer dan Bijbelse omvang, maar mensen staan zo zeer in de feest- en genietmodus, dat ze voorlopig nog niet kunnen stoppen. Wanneer wel? Als het water over je voeten klotst?
Maar probeer je te verplaatsen in deze mensen. De site van The Guardian houden ze gemakshalve niet bij. Waarom zou je? Groenland is ver weg, Antartica kennen ze hooguit uit de krant. Ze zien het probleem niet. Ze luisteren naar hun leiders en naar elkaar en dan is er geen vuiltje aan de lucht. Na ons de zondvloed, maar nu eerst feest!
Deze mensen hebben een eenvoudig, maar effectief verdienmodel. Wat onze leiders beweren, wat onze groep gelooft, dat geloven wij ook. Want onze leiders, onze groep bepaalt wat we krijgen.
Het zijn een soort honden, die niet precies begrijpen wat de baas zegt, maar die wel begrijpen wie ze moeten pakken, zodra de baas ze ophitst.
Iemand als Greta Thunberg hoort op de basisschool over het klimaatprobleem en heeft daarna buikpijn. Aan die droge, maar feitelijke informatie heeft ze genoeg om te begrijpen dat er een wereldwijde ramp op handen is. Kennelijk moet je autist zijn om feitelijke informatie op waarde te kunnen schatten. Of moet je laag scoren op de alfa-bètafactor, maar vermoedelijk is dat grotendeels hetzelfde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten