Laatst bijgewerkt: 29/1/2023 om 2.20
Ik heb een zwak voor de Statenvertaling (https://www.statenvertaling.net/) als het gaat om wat er precies in de Bijbel staat. Ook de Engelse King James Bible scoort bij mij goed. Men heeft mij verteld dat beide vertalingen vrij letterlijke vertalingen zouden zijn. Of dat echt zo is, kan ik niet beoordelen.
In de boekhandel kom ik opeens de King James Study Bible tegen. Een kloek boekwerk, maar omdat ook de tekst van de King James erin staat, aarzel ik niet lang en schaf het aan.
Men waarschuwt me nog: dit is een Study Bible, niet slechts een gewone bijbel. Je moet er eigenlijk in studeren om er iets aan te hebben.
Ik vind dat een wat vreemde opmerking. Als je de teksten in de Bijbel wilt begrijpen, zul je daar sowieso wat moeite voor moeten doen. Tekstbegrip komt nooit vanzelf.
Misschien gelooft degene die me waarschuwt het tegenovergestelde. Als je de Bijbel maar leest op de automatische piloot, komt het begrip tenslotte vanzelf wel. Luister naar de boodschap van de strongman en laat je door zijn woorden conditioneren. Daarna komt alles helemaal goed of juist niet natuurlijk.
Dat het om een Study Bible gaat, betekent dat men de tekst van de Bijbel heeft aangevuld met allerhande commentaar, toelichtingen, uitleg en landkaarten van de gebieden waar het in de Bijbel overgaat en speelt. Ik vind die aanvullingen niet erg en soms handig.
Wat valt me op? In het begin geeft men een lijst van 'doctrinal footnotes'. Het is een lijst met christelijke dogma's met daarachter de voornaamste bijbeltekst, waaruit dat dogma zou blijken.
Wat ik zie in deze lijst is dat het Nieuwe Testament veel vaker aangehaald wordt dan het Oude Testament. Dat terwijl het Nieuwe Testament een heel stuk korter is dan het Oude. Men heeft dus nogal selectief gewinkeld.
Een tweede punt dat me opvalt, is dat de lijst met doctrines wel erg lang is. Men heeft niet iets uit de Bijbel afgeleid, maar akelig veel.
Een derde punt dat me opvalt, is dat de teksten weinig evidentie lijken te leveren voor de juistheid van de bijbehorende doctrine. Het is alsof de gelovigen zelf heel veel doctrines hebben bedacht, terwijl de Schepper dat hoge tempo in zijn boek niet goed kon bijhouden. Als de Schepper een blik kon werpen in The King James Study Bible zou hij vermoedelijk verbaasd het hoofd schudden. Zat dat echt allemaal aan dogma's in zijn tekst?
Dan valt me nog iets op. De Bijbel begint heel ouderwets met een definitie van God in Genesis 1:1.
"In den beginne schiep God den hemel en de aarde."Dat is natuurlijk prettig, dan weet je wat met 'GOD' bedoeld wordt.
Ook de Study Bible begrijpt dat de definitie van God een belangrijk punt is. Onder het kopje The Doctrine of God staat een bijna eindeloos lange lijst. Alleen dat begin van de Bijbel, waar God gedefinieerd wordt als de Schepper van alles, staat er niet in. Kennelijk hebben de dominees daar overheen gelezen. Het is ook een erg dik boek en dan is het verleidelijk om het begin gewoon over te slaan.
Wat er vervolgens wel in die lijst staat, doet je dan weer heel erg twijfelen aan het bestaan van de christelijke God. De lijst begint bijvoorbeeld met Cosmological Argument for the Existence of God (Rom. 1:20). Maar als je 'GOD' eerst definieert als de schepper van alles, is het een beetje vreemd als je een stuk verderop argumenten voor zijn bestaan gaat aandragen. Het niet goed lezen van het begin van de Bijbel wreekt zich hier.
De tekst waarnaar verwezen wordt (Rom. 1:20), is nogal een duistere opmerking van Paulus, iemand die Jezus nooit ontmoet heeft, eerst christenen fanatiek vervolgt en zich daarna opeens opwerpt als apostel van Jezus. Vermoedelijk heeft Paulus ook nooit echt het begin van de Bijbel (van het Oude Testament) gelezen, omdat hij veel te druk was met andere dingen.
In totaal worden in de lijst vier argumenten vermeld voor het bestaan van God. Maar dat kan alleen als je de definitie van God aan het begin gemist hebt.
Kortom, wat ik denk te zien is dat de christelijke dogma's nogal los gefietst zijn van de Bijbel. Men had kennelijk bepaalde ideeën en liet zich door de Bijbel niet afremmen. Iets dat natuurlijk gemakkelijk kan, want de Bijbel is lang, vaak tegenstrijdig en niet altijd even helder. Het is dus gemakkelijk je eigen ideeën erop te projecteren en vervolgens te zeggen, dat die ideeën niet alleen door de Bijbel ondersteund worden, maar daar zelfs aan ontleend zijn.
Dat bevestigt nog een ander punt. Volgelingen/gelovigen en andere bevooroordeelde geesten kunnen niet lezen. Wat er in de tekst staat, vinden ze namelijk niet relevant. Ze zoeken slechts stukjes uit de tekst, die ze goed kunnen gebruiken.
Dank zij Mein Kampf van Adolf Hitler is die procedure vrij nauwkeurig beschreven. Hij haalde in de koffiehuizen die hij bezocht uit de kranten de items die hij kon gebruiken in zijn toespraken. De juistheid van de items stond daarbij niet ter discussie; het ging hem er alleen om zoveel mogelijk nieuwe aanmeldingen voor de NSDAP te genereren. Zijn toespraken waren puur promotie. De dogma's uit mijn Study Bible lijken niet een wezenlijk andere functie te hebben.
Ik vind dat jammer, want in plaats dat je die oude teksten probeert te begrijpen en te plaatsen, knip je dan de tekst op in stukjes, die je voor eigen gebruik selecteert en interpreteert. In feite zeg je dan: wat de Bijbel precies betekent, zal me worst zijn, maar de Bijbel laat wel zien, dat ik helemaal gelijk heb!
Ik mag dat best jammer vinden, maar ondertussen liggen die dogma's er wel. Wat je dus ziet, is dat de volgelingen/gelovigen aan de ene kant de Bijbel op een soort voetstuk plaatsen. Het is een onfeilbaar boek, altijd waar. Dat soort beweringen.
Maar vervolgens trekken ze zich er niets van aan. Ze trekken vanuit de Bijbel lijntjes naar hun eigen 'mooie' gedachten. Omdat de Bijbel altijd gelijk heeft en er een lijntje loopt, moeten hun 'mooie' gedachten dus wel de ultieme waarheid zijn. Een soort geleuter dat je ook bij Trump tegenkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten